Gdy w roku 1886 po dlugim zyciu gasnie baronowa Betty de Rothschild, jej dusza znajduje schronienie we wspanialym portrecie nieboszczki namalowanym przez Ingresa czterdziesci lat wczesniej. Portret Betty jest zatem bohaterem tej powiesci, a ona sama narratorka. Ogladamy swiat z pozycji portretu, slyszymy rozmowy, jakie tocza sie w jego obecnosci i pobudzaja Betty do wspomnien. Poznajemy historie rodziny slawnych bankierow, sekrety ich potegi oraz zasady, ktorymi sie kierowali, a takze zwiazane z nimi plotki i anegdoty. Portret, przekazywany z pokolenia na pokolenie najstarszemu synowi, przez jakis czas zdobi Hôtel Lambert, ktory Rothschildowie kupili od Czartoryskich. Betty prowadzi slawny w Paryzu salon, w ktorym bywa miedzy innymi Chopin, a sama baronowa i jej corka pobieraja od niego lekcje muzyki. Arcydzielo Ingresa dzieli losy dziel sztuki zrabowanych przez Niemcow, lecz szczesliwie wraca do swoich wlascicieli. Autor oparl sie na imponujacej bibliografii, dotyczacej zarowno samego portretu, jak i dziejow rodziny, ktora nie jest juz tak potezna jak niegdys, lecz wciaz otacza ja aura niezwyklosci