Ð"«Lena i Eliseev proshli mimo. Obernulis. Snova podbezhala devushka, tianula paltcy k ego litcu. On stoial bosoi, oslepshii ot protesta. Oni ne mogli pomiritsia, potomu chto byli molody. Oni khoteli razvernut zhizn v svoiu storonu, a ona ne razvorachivalas. Torchala uglami. Togda Anton brosaet vyzov: esli zhizn s nim ne schitaetsia, to i on ne budet schitatsia s nei. I вÐ"†bosikom po snegu. Kto kogoÐ"».