Με κεντρικό ήρωα τον πολυταξιδεμένο, πολύπαθο, μπαρουτοκαπνισμένο και πολύγνωρο Οδυσσέα και με τόπο το Αιγαίο Πέλαγος και τα μικρασιατικά παράλια και με σκηνικά την ιστορική Μικρά Ασία, τη μαρτυρική Σμύρνη και την όμορφη Μυτιλήνη, το καθαρά αυτό αιγαιοπελαγίτικο μυθιστόρημα παρουσιάζει, σαν σε μια χρησιμότατη επιτομή, όλα σχεδόν τα συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα κατά και μετά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, το ηρωικό έπος του 1940 και τη σύγχρονη εφιαλτική ελληνική πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Αλλά, το σημαντικότερο είναι ότι ο συγγραφέας δεν αρκείται απλώς στη λιτή παρουσίαση όλων αυτών των ιστορικών γεγονότων της νέας ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας. Με επίκληση, μυθιστορηματική αδεία, στοιχείων και ντοκουμέντων παρουσιάζει έντονα τα αίτια και τα αιτιατά της μικρασιατικής καταστροφής, το έπος του 1940 και τη σημερινή εφιαλτική ελληνική πραγματικότητα με τη σοβούσα οικονομική κρίση, το απογοητευτικό σε επιδόσεις ελληνικό πολιτικό σύστημα, τις κομματικές σκοπιμότητες και, φυσικά, το νεοναζιστικό εφιάλτη. Το κεντρικό πεδίο δράσης, αντίδρασης και κρίσιμων επεισοδίων είναι το Αιγαίο Πέλαγος, τα πλουτοπαραγωγικά μέρη το και τα πλούσια υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Για όλα αυτά, ο συγγραφέας με πολλή περίσκεψη και σύνεση κάνει τις δικές του προτάσεις ή δίνει τις δικές του απέλπιδες λύσεις με τη μορφή της προώθησης της ελληνοτουρκικής φιλίας και συζητήσεων που να ορθοτομούν την αλήθεια. Δεν εμφανίζεται αισιόδοξος. Για το λόγο αυτό καταγράφει ως επίλογο τη ρήση Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του!!!