Verzamelde werken IX (Garmond-Editie), *Ideën*, 1206 t/m 1282 waarin Multatuli het verhaal van Wouter Pieterse vervolgt. Wouter is in betrekking bij de firma Ouwetyd & Kopperlith, textielhandelaren, waar hij jongste bediende is, en waar hij de bekrompenheid van het burgerlijk fatsoen ondervindt: "Hy ging (...) zeer gebukt onder het gewone (...)". Multatuli gebruikt de Woutergeschiedenis als kapstok voor allerlei beschouwingen. Zo is een boodschap van Wouter naar "den Jodenhoek" aanleiding tot een betoog over de afwezigheid van gods toorn voor het uitverkoren volk. Verder verhandelt Multatuli over, o.a., het denken, buitenplaatsen, onttroonde goden, preken en het schrijfambt. Het steeds terugkerende thema is dat van de werkelijkheid versus bekrompen, vooropgezette ideeën, die het zien van de realiteit in de weg staan. Zijn maatschappijkritiek is ook vandaag nog relevant. Krotten noemt hij bijvoorbeeld "vuistslagen in "t gezicht der beschaving." Eduard Douwes Dekker (1820-1887), Nederlands schrijver, bekend onder het pseudoniem Multatuli (Latijn voor "ik heb veel gedragen"). Douwes Dekker was van 1840 tot 1856 koloniaal ambtenaar in Nederlands-Indië (Indonesië). Na een conflict met zijn superieuren keerde Douwes Dekker miskend en berooid terug naar Europa. Zijn bekendste werk, Max Havelaar (1860), is een felle aanklacht tegen misstanden onder het koloniaal bewind en de inlandse regenten. Later publiceerde hij Ideën, met daarin de roman Woutertje Pieterse, toneelstukken en vele brieven. Door zijn humor, stylistische capaciteiten en zijn sociaal engagement is Multatuli ook nu nog een veel en graag gelezen auteur.