Verzamelde werken VIII (Garmond-Editie), *Ideën*, 1081 t/m 1205, waarin Multatuli de "Woutergeschiedenis" (*Woutertje Pieterse*) vervolgt. Wouter denkt erover "in den handel" te gaan al was het alleen maar "om iets te zyn, wàt dan ook!" Wouter ziet dat de werkelijkheid meestal niet klopt met de fatsoens- en levenslessen die zijn familie (Juffrouw Pieterse, zijn moeder, Stoffel, zijn oudere, betweterige broer), het onderwijs (Meester Pennewip) en zijn sociale omgeving (buurvrouw Laps, "... want een mensch moet altyd zorgen voor z"n fatsoen") hem inprent. Wouters liefste - en naiefste - wens is koning van Afrika te worden. Multatuli ontvouwt tal van ideeën, o.a. over dichters en genieën, godsdienst, de vraag of de jeugd Latijn en Grieks moet leren ("Wie klassieke studie in bescherming neemt, houdt zich bezig met het genezen van "n lyk"), het Antwerps letterkundig congres, en ... meikevers. Eduard Douwes Dekker (1820-1887), Nederlands schrijver, bekend onder het pseudoniem Multatuli (Latijn voor "ik heb veel gedragen"). Douwes Dekker was van 1840 tot 1856 koloniaal ambtenaar in Nederlands-Indië (Indonesië). Na een conflict met zijn superieuren keerde Douwes Dekker miskend en berooid terug naar Europa. Zijn bekendste werk, Max Havelaar (1860), is een felle aanklacht tegen misstanden onder het koloniaal bewind en de inlandse regenten. Later publiceerde hij Ideën, met daarin de roman Woutertje Pieterse, toneelstukken en vele brieven. Door zijn humor, stylistische capaciteiten en zijn sociaal engagement is Multatuli ook nu nog een veel en graag gelezen auteur.