Bir bellegin, bir zihnin usulca kendi kendisiyle konusmasi, benden-icerideki ile soylesmesi, algidaki anlik ve kucuk saptamalarla birden baska bir duzleme sicriyor. Anlik olan alginin yavasca ve Proust"a ozgu "memoire involanter" ya da Turkcesiyle istenc disi bellek"in bir etkinligi olarak garip bir bicimde, bir imgenin, bir hatirlama aninin tamamlayici parcasi haline donusmesi, hatirlama ile algi, yazi ile bellek arasindaki yer degistirmeler; gecismeler agini olusturmasi ve tum bunlarin bizim duz yazimizda esi olmayan bir ustalikla yazi"ya donusturulmesi... Gecmis Yaz Defterleri iste tastamam bunu basariyor! -V. B. Bayril- Bulanik Defterler"i tekrar okuyunca, kendi modernligini yaratan bir adamin anlatisi oldugunu fark ettim. Modernligi derken [...] kendi bilincine sahip cikma iradesini kast ediyorum. Varolussal bir yolculuk. Bilincini sorguluyor, arzularini ve ozlemlerini inceliyor, fakat rastgele yapmiyor bunu, her sey ozenle kurgulanmis. Modern insan, kimligini olustururken kendini kurgular da bir olcude, budur modern olmak, ote yandan dili adamakilli zorlar, neredeyse tersyuz eder, dili zorlamaktir ayni zamanda modernlik, dolayisiyla bu surec hem oyundur hem ciledir, hem dusuncedir hem imge, sonucta Hilmi Yavuz diye bir kisi cikartir onunuze. -Nilufer Kuyas- (Tanitim Bulteninden)