Atasu"nun sanatinin gucu kismen buna dayaniyor: Iki cinsin de ne kadar trajik konumlarda bulundugunu, cinselligin nasil da hazin olabilecegini, erkeklerin de kadinlar kadar acinasi halde oldugunu gosterebilmeye. Erotizmi cagristirirken veya cinselligi ignelerken Atasu, cagdaslarinin ve kendinden onceki yazarlarin pek cogundan ustundur. Onun "kisa oyku" denen bu zor ture ulastigi basari gercekten etkileyicidir. "Puslar kaplarken bilincimi, bilincim ve gucum dagilrken pusun icinde, bellegim gitgide ona yaklasiyor. Niye terk ettigimi bilemeden terk ettigim sevgilinin anisi, engin ufuklarin sahimi saglam bir deniz feneri gibi duruyor, terk edilmis ve yapayalniz. Hicbir seyi olmayan, dalgalarin dovdugu yoksul bir deniz feneri..."Her sevisme, duslerin gerceklesmesine dogru bir atilimdir. Yasanmis kopuslara ve parcalanmis butunselliklerin acisina merhemdir digerinin teni. Yalnizca insanlardan, dusuncelerden, inanclardan degil, bitkilerden, topraktan, havadan ve sudan ayri dusmuslugun acisina...